Een mooi artikel in de bladen van Agrio van Sandra Wilgenhof met foto's van Ellen Meinen over het bedrijf van de familie Verkuijlen/Huiden uit Mussel dat via Agrivesta te koop staat.

 

Van Maartensdijk en Lieshout via Mussel naar Manitoba

Verkuijlen en Huiden hopen kerst 2021 in Canada te vieren

Het melkveebedrijf van Arjan Verkuijlen en Els Huiden staat sinds drie maanden te koop. Afgelopen herfst hakten ze de knoop door. Voor de tweede keer in 10 jaar gaan ze hun bedrijf verplaatsen. Maar nu de grens over, namelijk naar Canada.

Arjan Verkuijlen (52) en zijn vrouw Els Huiden (50) verhuisden in 2011 hun melkveebedrijf van Lieshout (NB) naar Mussel (GR). Ondanks dat ze het met hun twee zoons Bart en Jens goed naar hun zin hebben in het uitgestrekte Groningen wilde de familie nog graag de grote stap maken en het bedrijf verplaatsen naar Canada.
Verhuizen over grote afstand is Arjan en Els niet vreemd. Arjan nam in 1999 het melkveebedrijf met 60 melkkoeien en een fokstierenbedrijf van zijn ouders in Lieshout over. Dit aantal groeide in 2006 met 40 koeien nadat Els de veestapel van haar ouders had overgenomen, die besloten te stoppen met melken in Maartensdijk (UT).
Els en Arjan hadden nu 100 koeien, maar de verkaveling was verre van ideaal. 17 hectare grond lag nog in Maartensdijk en het Brabantse melkveebedrijf beschikte over maar 6 hectare huiskavel. Grond aankopen in de buurt van het bedrijf in Lieshout was moeilijk en duur. Ze besloten in 2011 het bedrijf te verplaatsen naar Mussel. Daar konden ze hun koeien houden op een bedrijf met 42 hectare huiskavel en 10 hectare op afstand.
 

Fosfaatrechten

De familie is aanvankelijk tevreden met het bedrijf in Mussel, dat ze VOF VH (VH staat voor Verkuijlen Huiden) noemen, maar zag dat de regels in Nederland door de overheid steeds verder werden aangetrokken. Als gevolg van het einde van het melkquotum en de komst van fosfaatrechten kort daarop in 2015 ziet het echtpaar echter te weinig mogelijkheden om hun melkveebedrijf in Groningen verder te ontwikkelen. Vergunningstechnisch is er ruimte om de stal uit te breiden, maar de aanschaf van de daarvoor benodigde fosfaatrechten vindt het echtpaar te fors. Arjan: „Ons bedrijf was grondgebonden en we hadden ook de grond in Utrecht van Els nog. Maar omdat onze grond niet op één naam stond, werden we 4 procent extra gekort op fosfaatrechten. Toen heb ik begin 2018 gezegd dat ik wel zou willen emigreren.” Arjan en Els lieten hun oog op Canada vallen.
Els zag emigratie naar Canada ook wel zitten, maar zei tegen Arjan dat hij daar eerst maar eens moest gaan kijken. Arjan bezocht daarop met een paar vrienden de provincies Ontario, Saskatchewan en Alberta. Els ging niet mee, zij had Canada immers al een keer gezien toen ze met haar ouders op vakantie was in 2004.
Boeren in het buitenland heeft het echtpaar al
tijd al getrokken. Maar de stap om te emigreren nemen ze ook voor hun twee zonen. Arjan: „We willen graag dat beide zoons boer kunnen worden als ze dat zouden willen. Wij denken dat onze twee zoons overzee beter af zijn omdat daar meer ruimte, minder mensen en minder meningen zijn. In Canada liggen meer kansen voor ons dan in Nederland of Europa. Zo kun je in Canada nog wel nieuwe melkveebedrijven opbouwen. Ook is er veel minder concurrentie op grond dan in Nederland omdat er gewoon veel meer ruimte is.”
Arjan vindt ook de melkprijs een kans. „Die is goed, zo’n 0,85 Canadese dollar per kilo. We zijn er van overtuigd dat, als we het bedrijf op gang hebben, we per liter melk meer gaan verdienen dan in Nederland.”
De twee zonen zitten nog op de middelbare school, maar zien het boerenleven helemaal zitten. Oudste zoon Bart keek eerst nog een beetje op tegen het emigreren naar Canada, maar nadat hij samen met zijn broer en vader er op vakantie ging in 2019 was ook hij verkocht. Bij thuiskomst wilden de jongens zo snel mogelijk de visumaanvraag laten starten.
 

Manitoba

De familie heeft een paar provincies overwogen voor emigratie. Els: „De grondprijzen in Ontario en Alberta vonden we te hoog. Toen bleven Saskatchewan en Manitoba over. We waren erg onder de indruk van Manitoba. Er zijn veel vlakke en rechte stukken grond met weinig tot geen verloren hoeken. Superefficiënt. Daar letten we op. Eigenlijk lijkt het gebied best wel op de Groningse Veenkoloniën waar we nu boeren, maar dan met nog veel meer ruimte. In Saskatchewan zijn veel meer heuvels. Dus vandaar dat de keuze viel op Manitoba.”
Arjan vult haar aan: „Wat voor ons ook meespeelde, was de quotummarkt. In Canada heb je botervetquotum en de markt wordt per provincie geregeld. In Manitoba is het een vraag-en-aanbodmarkt. Dit betekent dat je als boer zelf kan kiezen hoeveel en tegen welke prijs je quotum kunt kopen. Is er meer aanbod dan vraag, dan daalt de prijs en andersom bij meer vraag en minder aanbod stijgt de prijs. Dit kan omdat er in Manitoba wel ruimte is voor marktwerking.”
 

640 acres

Ze willen eerst het bedrijf in Mussel verkopen voordat ze gaan emigreren naar Canada. Daarna gaan ze echt zoeken naar een melkveebedrijf dat ze kunnen kopen. Het melkveebedrijf in Mussel staat sinds drie maanden te koop. Arjan: „Zonder de financiële middelen van de verkoop van onze boerderij kunnen we niet emigreren.”
Wat voor een bedrijf ze in Canada gaan kopen, hangt vooral af van het aanbod. Arjan: „Het maakt ons niet heel erg uit of er een melkrobot of een melkstal in het nieuwe bedrijf zit.”
De familie wil starten met 640 acres (260 hectare, red.) en een quotum van 130 kilo botervet per dag, wat neerkomt op ongeveer 100 melkkoeien. Els: „Als we eenmaal gesetteld zijn in Canada willen we gaan groeien. Of dat is in koeien of melkproductie of grond weten we nog niet. Ik ga in Canada ook meer in het bedrijf helpen dan ik nu doe. We staan open voor personeel, maar gaan eerst kijken of we het met zijn tweeën kunnen gaan rondzetten. En de jongens zullen ook meehelpen in hun vrije tijd.”
 

5,5 kilo papier

Sinds augustus 2019 is de familie bezig met de visumaanvraag om naar Canada te kunnen emigreren. Na een interview met de immigration officer bleek dat ze geen taaltest meer hoefden te doen omdat ze zich goed in de Engelse taal konden uitdrukken.
Hierop volgden gesprekken met makelaars, banken, boeren in Canada en een Canadese accountant over het opstellen van een businessplan. Dit is vereist voor het indienen van een provinciale aanvraag. „De provinciale aanvraag hebben we uiteindelijk per koerier in februari 2020 ingediend. Het hele pakket woog 5,5 kilo.”
De provinciale goedkeuring ontvingen ze binnen een maand. Vervolgens moest Arjan een borg van 75.000 Canadese dollar (ongeveer 50.000 euro red.) overmaken naar de provincie Manitoba. „Die borg krijgen we weer terug van de provincie als we een agrarisch bedrijf vestigen in de provincie.” De landelijke aanvraag is begin juni 2020 ingediend.
Els: „We zitten nu in de laatste fase van de visumaanvraag voordat we een permanente verblijfsvergunning krijgen en een bedrijf kunnen kopen. Maar door Covid-19 heeft alles vertraging opgelopen. We hopen dat we kerst 2021 in Canada kunnen vieren.”


Jens, Bart, Arjan Verkuijlen en Els Huiden (v.l.n.r.) willen dit jaar emigreren naar een melkveebedrijf in Canada.

Bart en Jens waren verkocht aan Canada na hun vakantie.

Beide zonen zien het boerenleven helemaal zitten.