Hester is kunstenaar en maakt kleine objecten en fotografeert. Het beheren van landerijen met een behoorlijke omvang lijkt een niet zo voor de hand liggende klus voor een visual artist op internationaal niveau. Toch kwam Hester ervoor te staan. Ze klaarde samen met Agrivesta-adviseurs Leon Wennekes en Leidi Wormgoor de klus.
De familie van Hesters vader had door overerving jarenlang bijna 40 hectare in Bunschoten Spakenburg in het bezit. De grond verpachtten de vier broers en zussen aan melkveehouders in de omgeving. ‘Ze regelden aanvankelijk hun zaakjes zelf, maar naarmate de tijd vorderde, kwam door overlijden de verantwoordelijkheid steeds meer bij tante Anneke te liggen. De zaak werd steeds ingewikkelder: er waren behoorlijk wat pachters en eigenaars bij betrokken, twee van de vier broers en zussen hadden kinderen die bij overlijden van hun ouder eigenaar werden, waardoor besluitvorming gecompliceerder werd en tegelijkertijd de betrokkenheid afnam. Mijn tante Anneke beheerde het voor een langere periode. Ze vond dat ook leuk; ze werkte vroeger op het gemeentehuis en was ook executeur testamentair. Ze deed al die contracten met de pachters zelf. Een precies werkje, want veel pachters hadden dezelfde achternaam’, licht Hester toe.
Ruilverkaveling
Toen de ruilverkaveling Eemland in de jaren ‘90 speelde, stond Leon Wennekes van Agrivesta de familie bij. Een deel van de gronden is toen verkocht. Vlak voordat tante Anneke overleed nam Hester het beheer ruim tien jaar geleden over. Ze ervaarde de klus als een behoorlijke ballast. ‘Ik was erg blij met de ondersteuning van Leon en later Leidi Wormgoor van Agrivesta bij het beheer van de overgebleven gronden. Pachtcontracten lezen is geen dagelijkse kost voor mij. Bovendien waren er zoveel partijen, zowel eigenaars als pachters, bij betrokken. De generatie boven ons wist nog wel hoe zaken historisch waren gegroeid, maar de jongere generatie had daar vaak geen weet van en woonde bovendien ook niet in de buurt’, herinnert Hester zich.
Van de hand
‘Na de ruilverkaveling hebben we op een gegeven moment een inventarisatie gemaakt om in kaart te brengen of en welke stukken we wilden verkopen en welke verpachters daar eventueel belangstelling voor hadden. Hierin is veel werk gaan zitten; alle pachters zijn persoonlijk bezocht. Als familie vonden we het belangrijk dat er respectvol met hen werd omgegaan. Beetje bij beetje hebben we de grond van de hand gedaan. Het grootste gedeelte is naar de pachters gegaan. Dat had ook onze voorkeur en was de wens van de voorgaande generaties. We hebben steeds alles in goed overleg kunnen doen en het leidde niet tot onmin. Een goede documentatie en communicatie was echt wel een aandachtspunt. Binnen de familie had ik een paar aanspreekpunten om zaken mee te regelen. Veel verkopen verliepen via machtigingen bij de notaris. Een van ons was altijd aanwezig’, vertelt Hester.
Dagelijks beheer
Daarnaast verzorgde Leidi ondertussen ook het dagelijkse beheer. Ze regelde de pachtcontracten, zag toe op betaling en was aanspreekpunt bij bijzondere situaties. ‘Als je er niet woont, ontgaat je van alles. Daarom is het van belang dat je geregeld in het gebied komt. Leidi kwam er regelmatig voor bedrijfsbezoeken en was goed op de hoogte van wat er speelde en had er gevoel bij. Ook had ze regelmatig telefonisch contact. Voor de familie was het belangrijk dat een professional dat oppakte, als leek weet je er toch te weinig van en kun je niet zo makkelijk zakelijk opereren. Soms moest Leidi er direct op af. En soms moest ze zich even bezinnen hoe ze het aan ging pakken, bijvoorbeeld bij bedrijfsoverdracht of bedrijfsbeëindiging. We hadden alle vertrouwen in haar om het uit handen te geven’, zegt Hester.
Uit handen geven
Hester: ‘Ik heb erg prettige ervaringen met Leidi. Ze is nuchter en heeft een goede dossierkennis; ze is volledig op de hoogte en het hele verhaal zit in haar hoofd. Leuk is ook dat Leidi zowel de passie voelt voor ons als verpachters, maar ook voor de pachters. Ze heeft me geholpen om de juiste beslissingen te nemen die goed waren voor de familie die ik vertegenwoordigde, maar ook voor de pachters. Ze was voldoende kritisch en onderhandelde, zoals wij dat als familie wilden. Aan mensen die in een soortgelijke situatie zitten, raad ik aan het beheer uit handen te geven. Als je het wel zelf wilt doen, moet je je echt heel goed informeren. Er verandert steeds zoveel. Dat kun je niet bijhouden als particulier. Als je niet in het gebied woont en er geen binding meer mee hebt, is dat best lastig. Ik vond het fijn dat het beheer bij Leidi geparkeerd was; ook al besteed je het uit, je kunt het familie-eigendom toch op een heel persoonlijke manier beheren, is mijn ervaring.’
Navelstreng
Langzamerhand werd het aantal hectares en het aantal partijen minder. ‘Ik ben blij dat het nu afgerond is. Als familie zaten we toch gevangen in ons gezamenlijk bezit. Je kunt er immers geen mes doorheen trekken. Ik heb zelf nog een klein stukje (0,5 hectare) gehouden; er lopen wat schaapjes van een pachter. Wie weet, wat ik daar nog eens een keer mee ga doen. Het is een soort navelstreng naar mijn familie en ons bezit. En naar Leidi natuurlijk’, besluit Hester lachend.
